“ค่าของคน วัดกันที่ผลของงาน” จริงหรือ

“ค่าของคน วัดกันที่ผลของงาน” จริงหรือ คนส่วนใหญ่มักจะปลูกฝังค่านิยม...ให้ทุกคนชอบการแข่งขัน ด้วยการให้ข้อสรุปว่า... “ค่าของคน วัดกันที่ผลของงาน” จนทำให้ผู้แพ้...ต้องกลายเป็นผู้ที่ได้รับการดูถูกเหยียดหยาม หรือแม้กระทั่ง...ถูกกระทบเปรียบเปรยทางในที่ด้อยกว่าอยู่เสมอๆ ...คนที่ไม่เคยเป็นผู้แพ้...ไม่มีวันเข้าใจหรอกว่า... ความพ่ายแพ้นั้นมันช่างเจ็บปวดรวดร้าว...เหนือกว่าจะพรรณนา ผู้ชนะมักจะได้รับรางวัลอันทรงเกียรติ...ขณะผู้แพ้บางคนกลายเป็นหมา ด้วยเหตุแห่งค่านิยม... “ค่าของคน วัดกันที่ผลของงาน” นี้เอง ทำให้บางคนมองข้ามความดีงามในจิตใจ...แล้วหันมามองที่ชัยชนะอย่างเดียว เราคงเคยได้ยินคำพูดที่ว่า “โลกเจริญขึ้น...แต่จิตใจคนกลับตกต่ำลง” เพราะทุกคนต่างมุ่งหวังที่จะประสบชัยชนะ...และหวาดกลัวความพ่ายแพ้ จิตใจที่ดีงาม การเสียสละ และการเห็นอกเห็นใจกัน จึงหดหายไป คงเหลือไว้แต่...การแก่งแย่ง ชิงดี...ชิงเด่น กันให้เห็นไม่เว้นในแต่ละวัน หากเราลองกำหนด “ค่าของคน” ขึ้นมาใหม่ด้วยการบอกว่า... “ค่าของคน ขึ้นอยู่กับเจตนาที่กระทำ” ไม่ใช่เพียงแค่ผลของงานเพียงด้านเดียว เราอาจได้เห็นว่า...โลกนี้น่าอยู่มากยิ่งขึ้น...ที่ไม่ใช่เต็มไปด้วยการแข่งขันอย่างเดียว เราไม่จำเป็นต้องแข่งขันในเรื่องที่ไม่ควรแข่งขัน แล้วหันมาช่วยเหลือเกื้อกูลกัน คุณค่าของความเป็นมนุษย์ในมุมมองของฉัน...ฉันให้ความสำคัญกับเจตนาเป็นที่ตั้ง ลองสมมุติเหตุการณ์หนึ่ง ให้พวกเราลองคิดกันเล่นๆ ว่า... วันหนึ่งขณะที่คุณยายข้างบ้านป่วยหนัก และต้องรีบนำส่งโรงพยาบาลอย่างเร่งด่วน เราจึงขับรถด้วยความเร็วพาคุณยายไปส่งโรงพยาบาล ด้วยความหวังดีอย่างที่สุด แต่ปรากฏว่ารถประสบอุบัติเหตุ...ทำให้คุณยายตายคาที่ แถมเราบาดเจ็บสาหัส ลองคิดดูซิว่า...หากเราเป็นญาติของคุณยาย เราจะทำอย่างไรดี... ?