“เสียงขลุ่ยหวน กลับมา หากอไผ่”

"“เสียงขลุ่ยหวน กลับมา หากอไผ่”
จงคิดให้ เห็นความ ตามนี้หนอ
ว่าไผ่ลำ ตัดไป จากไผ่กอ
ทำขลุ่ยพอ เป่าได้ เป็นเสียงมา
เสียงก็หวน กลับมา หากอไผ่
เป่าเท่าไร กลับกัน เท่านั้นหนา
เหมือนไอน้ำ จากทะเล เป็นเมฆา
กลายเป็นฝน กลับมา สู่ทะเล
เหมือนตัณหา พาคน ด้นพิภพ
พอสิ้นฤทธิ์ ก็ตลบ หนทางเห
วิ่งมาสู่ แดนวิสุทธิ์ หยุดเกเร
ไม่เถล ไถลไป ที่ไหนเลย
“อันความวุ่น วิ่งมา หาความว่าง”
ไม่มีทาง ไปไหน สหายเอ๋ย
ในที่สุด ก็ต้องหยุด เหมือนอย่างเคย
ความหยุดเฉย เป็นเนื้อแท้ แก่ธรรมเอย ฯ
กลอนบรรยายประกอบภาพ ท่านพุทธทาส"