บทความ
ถ้าไม่ทำในรูปแบบอย่างสม่ำเสมอ กำลังจะไม่พอในการรู้สึกตัวระหว่างวัน
สวดมนต์
หลวงพ่อปราโมทย์ : คือเรา มีเครื่องช่วยอันหนึ่ง ของนักปฏิบัตินะ คือการทำตามรูปแบบบ้าง ยกตัวอย่าง ถ้าเราปฏิบัติ ดูจิตดูใจเราทั้งวัน กำลังเราไม่พอ ใจจะเหมือนรู้ตัวอยู่ ความจริงไม่รู้แล้วนะ จะคล้ายๆรู้แต่ไม่รู้ บางทีก็ไปหลงเพ่งจิต
เพราะฉะนั้นก่อนจะนอนนะ เราไหว้พระสวดมนต์ ทำสมาธิ เดินจงกรม อะไรอย่างนี้ เราทำทุกวัน สม่ำเสมอ ไม่ละเลย ก่อนนอน คล้ายๆ เราได้พักผ่อนจิตใจของเราก่อน แล้วก็พักผ่อนร่างกายทีหลัง ตื่นเช้าขึ้นมาจิตใจของเราแช่มชื่นเบิกบาน มีสติเกิดง่าย ตามรู้ตามดูได้บ่อยๆ แต่ถ้าเราดูลูกเดียว รู้ลูกเดียว ล่ะก็ ใจเราไม่เคยได้พักผ่อนเลย กำลังบางทีไม่พอ มันปฏิบัติแล้วมันไม่สดชื่น
ในการปฎิบัตินะ อาศัยรูปแบบเหมือนกัน แต่ไม่ใช่การติดในรูปแบบหรอก ครูบาอาจารย์ แต่ก่อน สอนหลวงพ่อ ท่านเน้นเรื่องการรู้สึกตัวในชีวิตประจำวัน ยืน เดิน นั่ง นอน ต้องรู้สึกตัว ยกตัวอย่าง หลวงพ่อพุธสอนเลย ยืน เดิน นั่ง นอน กิน ดื่ม ทำ พูด คิด นะ ให้มีสติ รู้สึกตัวไป
หลวงปู่ดูลย์ก็ให้ดูใจตัวเอง จิตชอบส่งออกนอก จิตส่งออกนอกคือจิตมันวิ่งไปทางตา วิ่งไปดูคนอื่นแล้วลืมตัวเอง จิตวิ่งไปทางหู วิ่งไปฟังเขาคุยกันแล้วก็ลืมตัวเอง รู้เรื่องที่เขาคุยแต่ลืมตัวเอง จิตวิ่งไปทางใจหนีไปคิด รู้เรื่องที่คิดบ้าง ไม่รู้บ้าง แล้วก็ลืมตัวเอง ท่านสอนบอกให้คอยรู้ทันเวลามันหลง
แต่ว่าก่อนนอน หลวงพ่อไหว้พระ สวดมนต์ ทำมาตั้งแต่เด็กแล้ว ทำทุกวัน นั่งสมาธิ เดินจงกรม อะไรอย่างนี้ จิตใจเราได้แรง มีกำลัง ช่วงไหนละเลยไป เจริญสติในชีวิตประจำวันลูกเดียวเลย บางทีแห้งแล้งไป เหนื่อย แห้งแล้ง บางทีเห็นมันไหว ยิบยับ ยิบยับ นะ ไม่มีกำลังจะตัด ไม่มีกำลัง
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น