บทความ
"สัมมาสติ"กับ "สติ" แตกต่างกันอย่างไร
โดย Supareak Mulpong
สติ คือ เป็นเจตสิกที่ทำหน้าที่ระลึกถึงความทรงจำ
สติ แปลว่า ความระลึกเฉพาะ ความไม่เลื่อนลอย ความไม่หลงลืม หรือแปลง่ายๆ ว่า เป็นตัวดึงสัญญาออกมารายงานให้ใจรับทราบ
สติที่ระลึกเรื่องทั่วไป (สญฺญากายา) คือจำรูปได้ จำเสียงได้ จำกลิ่นได้ จำรสได้ จำสัมผัสได้ จำความคิดได้ ก็เป็นสติธรรมดา ไม่เป็นบุญ ไม่เป็นบาป ตอบสนองต่ออารมณ์ทั้ง ๖ เมื่อมีวิญญานเกิดขึ้นมาเพื่อรับรู้อารมณ์ คือ รับรู้เฉยๆ ยังไม่มีการปรุงแต่ง เห้นคน รู้ว่าเป็นคน ได้ยินเสียงนกรู้ว่าเป็นเสียงนก ฯลฯ
หลังจากรับรู้ และใจรู้แล้วว่า สิ่งที่รู้เห็นคืออะไร ต่อมาจิตจะคิดปรุงแต่ง โดยสติจะลากเอาสัญญามารับอารมณ์ต่ออีก เพื่อคิดปรุงแต่ง
สติที่เป็นสัมมาสติ คือระลึกถึง สติปัฏฐาน, พุทธานุสสติ, ธรรมานุสสติ, สังฆานุสสติ, สีลานุสสติ, จาคานุสสติ, เทวตานุสสติ, อานาปานัสสติ, มรณานุสสติ, กายคตาสติ และอุปสมานุสสติ
เรียกได้หลายอย่าง คือ สตินทรีย์ สติพละ สัมมาสติ สติสัมโพชฌงค์ และเอกายนมรรค
สติ ที่แปลว่า รู้ตัว มาจากคำเต็มว่า สติสัมปชัญญะ แต่โดยทั่วไป จะเรียกว่า สติเฉยๆ เป็นเพียงการกำหนดรู้อริยาบท ไม่หลงลืม
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น