เรื่อง : จากเสียงขลุ่ยแห่งขุนเขา สู่ช่องว่างหว่างเม็ด เซลล์

โดย Nitipat Nitinandho ณ วันที่ 27 พฤศจิกายน 2010 เวลา 18:24 น.
เรื่อง : จากเสียงขลุ่ยแห่งขุนเขา สู่ช่องว่างหว่างเม็ด เซลล์
หลวงพ่อ อำนาจ :

หุบเหวคือ เสียงขลุ่ยแห่งขุนเขา
มี ลมเข้าไหลออกตามหลืบผา
เปลี่ยน รูปทรงช่องว่างหว่างศิลา
บีบเข้ามาวิ่งหวีดร้องก้องกังวาน
แต่ ช่องว่างหว่างเม็ดเซลล์ยิ่งกว่านั้น
กว่าเสียงขลุ่ยหลายพันหลายล้านผสมผสาน
เปลี่ยนรูปทรงเปลี่ยนช่องว่างพิสดาร
เป็นสังขารตระการตามายากล
ในช่องว่างหว่างเขาผาหลืบถ้ำ
ช่องเงื่อมง้ำถ้ำร้อนเย็นเป็น ฉงน
ผ่านหินร้อนช่องก็ร้อนในบัดดล
ผ่านสายชลช่องก็เย็นเป็นธรรมดา
เพียงแต่ว่าในช่องว่างหว่างเม็ดเซลล์
มีร้อนเย็นอ่อนแข็งเล่นซ่อนหา
ระเหยผ่านช่องว่างสร้างปฏิกิริยา
สะท้อนกลับรับรู้ ไปมา มายาการ
เหมือนเสียงสะท้อนก้องหุบเขาราวเสียง ขลุ่ย
ปลิวไล่หลุ่ยดุจความจำกึ่งสังขาร
เสียงสะท้อนในช่องเซลล์ก้องกว่านาน
ปรุงสังขารจากความจำล้ำบรรยาย
เสียงดังก้องปฏิกิริยาดุจฟ้าร้อง
ร้อนเย็นต้องกระทบกันผ่าเป็นสาย
เป็นพลังงานที่เคลื่อนไหวไม่มีใคร
แล้วสายฟ้าใน ร่างกายเเป็น ใครกัน
ความไม่รู้ ไปยึดปฏิกิริยาในนาม รูป
ลองทำรูปมือถูกกันไม่เห็นฉัน
เพราะกระทบบรรจบรู้ในฉับพลัน
ยกมือพลางรับรู้คลายสบายไป
ตั้งมั่นอยู่กับรู้ดูสังเกต
รูปนามเหตุอัศจรรย์ พลัน มากหลาย
รูปภายนอก ภายใน ไม่มีใคร
ช่องเล็ก ใหญ่ ภายใน นอกล้วนหลอกลวง
นาม เดิมไม่มีอะไรอยู่ใน นั้นแต่เก่าก่อน
เหมือนละครตอนขันธ์ ๕ พาหลุดร่วง
ช่องว่างเดิมก่อนเติมรู้ดูกลวง
กลวงผ่านธาตุลวงล่วงรู้สู่นามเดิม

เขียนเมื่อกี้นี้
หลวงปู่ดูลย์ท่านเคยเขียน ไว้
ในจักรวาลนี้มีแค่รูปนามเท่านั้นเอง
นามเดิมก็คือความว่าง
เมื่อรูปมันเคลื่อนไหวผ่านช่องว่าง
ก็เกิดการรับรู้นั่นเอง
เหมือนหลวงพ่อเลยบอกว่า
หุบเหวนี้มันเหมือนเสียงขลุ่ยแห่งขุนเขา
พอขุนเขาห่อตัวจะก่อตัวมีช่องว่าง
เมื่อช่องว่างนั้นถูกลมพัดผ่าน
ก็เกิดเป็นช่วงทำนอง
เมื่อเสียงเข้าไปอยู่ในช่องว่างแล้ว
มันก็จะสะท้อนกลับไปกลับมา
กลายเป็นสัญญาหรือความจำ

พระอาจารย์อำนาจ โอภาโส