บทความ
Recommend! วิธีทรมานกิเลสของหลวงพ่อชา
จากหนังสือ อุปลมณี
อ่านแล้วประทับใจ ได้ข้อคิดที่จะช่วยส่งเสริมการภาวนาอีกเยอะเลยค่ะ:)
วิธีสอนฆราวาสอีกวิธีหนึ่งของหลวงพ่อคือการพาไปธุดงค์
สมัยที่หลวงพ่อยังแข็งแรง ท่านเคยพาโยมใกล้ชิดออกธุดงค์ด้วยบ้าง ตาเสยเป็นคนหนึ่งในจำนวนนั้น ก่อนบวชพระ ท่านเป็นลูกศิษย์วัดหนองป่าพงอยู่หลายปี
เมื่อเป็นโยมนิสัยของท่านค่อนข้างหนักไปทางโสภจริต
หลวงพ่อจึงมักหาวิธีทรมานกิเลสของท่านอยู่เรื่อย วิธีหนึ่งที่หลวงพ่อใช้ก็คือ พาตาเสยออกธุดงค์ให้ลูกศิษย์ได้เห็นทุกข์
ท่านได้เล่าประสบการณ์จากการไปธุดงค์กับหลวงพ่อให้ฟังหลายตอน ดังนี้
มีอยู่ครั้งหนึ่งเดินธุดงค์ไปถึงดรงเลื่อย คุณนายจ่ายเงินให้คนขับรถ สั่งว่าระหว่างทางแวะพักที่ไหน ก็ให้ซื้อของถวาย
จนตีห้าถึงโคราช คนขับรถก็ให้เงินที่เหลือมาอีก100บาทตามที่คุณนายสั่ง
ไปๆมาๆก็มาถึงบ้าน หยุดพักที่กลางทุ่งนาบ้านหนองตาโพนพวกเลี้ยงควายอยู่แถวนั้นก็พากันมา ท่านก็สั่งผม
“เอาเงินไปซื้อน้ำอัดลมไป๊ หาบมาสามสี่ลังเลยนะ”
ผมนึกโมโหเพราะอยากเก็บเงินไว้ท่านก็สั่งซื้อๆมาให้พวกเลี้ยงควายกินกินไม่หมดให้เขาเอากลับไปกินที่บ้านด้วย
กลับถึงวัดยังมาถามอีก
“เงินเหลือเท่าไหร่ เอาไปซื้ออิฐซื้อปูนนะ”
“ถ้าเก็บเงินไว้ซื้ออิฐซื้อปูนยังจะดีกว่าซื้อน้ำอัดลม”ผมต่อว่าท่าน
“ไม่ดีหรอก”หลวงพ่อตอบ “เพราะจะไม่ได้ทำทาน พวกเลี้ยงควายอยู่ตามป่าจะไม่ได้กินของทานของเราเขาเหน็ดเหนื่อบก็ต้องอยากกินเหมือนกันนี่ เรากินแล้วก็สดชื่นใช่ไหมล่ะ”
“ครับ”ผมรับคำเสียงอ่อย
“นั่นแหละ”หลวงพ่อสำทับทันที ก่อนที่จะเทศน์ผมอีกยืดยาว
“ความสุขที่เราให้เขา เราก็ต้องมีความสุข ความสุขนั้นมันก็เข้าถึงเราอย่างนี้
จะไปหาความสุขอย่างไหนอีก ไปแบกหามขุดหอย หาปู ฆ่าสัตว์ตัดชีวิตอย่างนั้นเหรอ ไม่ได้ บาปทั้งนั้น
เราต้องทำให้จิตใจสูงกว่ามนุษย์ มนุษย์ทั้งหลายให้อยู่ใต้อำนาจเรา ไม่เห็นเหรอจิตใจสูงเป็นยังไง น้ำหลากมาตอนนั้นท่วมหมด ไม่ท่วมเฉพาะที่บ้านเนิน นั่นแหละของสูงเป็นอย่างนั้น เ
กลือกกลั้วมัวเมากับของต่ำจิตใจก็ต่ำลง ปฏิบัติยังไงก็ไม่เห็นธรรมะไม่เห็นศาสนา
คำสอนของพระพุทธเจ้าเป็นของเก่าก็จริง แต่พูดทีไรก็น่าฟังทุกที
ของเก่าของต่ำพวกนั้นพูดทีไรก็มีแต่เศร้าหมอง การพูดต้องให้เบิกบานขึ้นเรื่อยๆ”
ครั้งหนึ่งหลวงพ่อตาเจ็บ ผมเห็นแล้วทนไม่ได้ พยายามหายามาถวาย แต่ท่านไม่ยอมใส่ยา แถมบอกว่า
“เอาวางไว้นั่นแหละ ถ้ายาดีจริงไม่ใส่มันก็หาย”
ผมจนปัญญาไม่รู้จะทำยังไง เลยร้องไห้ ก็โดนท่านดุไปด้วย สอนไปด้วยว่า
“แก่จะตายแล้วยังร้องไห้อีก หัวเราะซี มันเจ็บก็ตาต่างหากที่เจ็บ เราต้องหัวเราะเหมือนไม่เจ็บ ต้องสู้ตาย เอาให้มันเลยตายไปโน่น”
อีกสองวันต่อมาหลวงพ่อคงนึกได้ ให้ผมไปหาใบกุยช่ายมาขยี้แล้วป้ายตาให้ท่าน จึงหาย
“นี่แหละกรรม” ท่านเล่าให้ฟัง
“รู้อยู่หรอกว่านี่เป็นผลของกรรมที่สร้างไว้
สมัยเด็กๆเห็นตุ๊กแกเป็นไม่ได้ ต้องทิ่มตาดปนๆของมันทุกที แล้วก็จับเอาไปสับกับหัวหอม ปิ้งไฟอร่อยดีแท้ๆทีนี้มันตามทันซี
ใครสร้างกรรมดีก็ได้ดี ใครสร้างกรรมชั่วก็ได้ชั่ว มันเป็นอย่างนี้แหละกรรมมันตามทันทุกคนเลย
อย่านึกว่าแล้วก็แล้วไปนะ ใครไปฉ้อดกงเขาไว้ที่ไหน เขาก็ตามมาทวงคืนทั้งนั้นแหละ”
“กรรมชั่วอย่างที่เคยทำสมัยเป็นนักเลงโตนั้นเลิกละได้หมดหรือยัง”หลวงพ่อถาม
“ถ้าอยู่กับหลวงพ่อเลิกได้” ผมตอบอ่อยๆ
”แต่ถ้าไปอยู่กับเพื่อนฝูง เห็นเขากินเหล้ากัน ได้ยินเสียงปี่เสียงกลอง จิตใจมันก็เตลิดไปแล้ว คงเลิกไม่ได้”
ต่อมาเมื่อผมเลิกละได้ ก็นึกให้รังเกียจเรื่องเหล่านั้น พอไปเล่าความรู้สึกให้หลวงพ่อฟังท่านบอกว่า
“นั่นแหละมันข้ามพ้นห้วยเล็กๆมาได้แล้ว นั่นแหละพ้นทุกข์ มันพ้นกันอย่างนั้นแหละ
เหล้าเราก็เลิกได้ ยาเราก็เลิกได้ การเล่นต่างๆการเป็นนักเลงหัวไม้เราก็เลิกได้ เรามาทางนี้ก็เรียกว่าบรรลุได้บ้าง
ถ้าจะให้บรรลุมากขึ้นต้องโกนหัวบวช เรียกว่าบรรลุในระดับหนึ่ง
สมมติว่าบรรลุ ถ้าบรรลุจริงๆต้องเห็นธรรม ธรรมคืออะไร ธรรมคือพระพุทธเจ้า เห็นพระพุทธเจ้าก็เห็นธรรม
มันก็สว่างขึ้นเรื่อยๆอย่างนั้นแหละ ไม่ใช่มันจะมืดอยู่เสมอไป ถ้าออกมาอยู่สว่างมันก็สว่าง กลับเข้าไปที่มืดมันก็มืด”
*******************************
“โง่ก็ไม่อยากทิ้งของชั่วชอบเอาความชั่วไว้ในใจ
แต่ธรรมะช่วยเปิดได้ เปิดให้เห็นความชั่ว เห็นความผิด
แต่ปุถุชนคนหนาเราช่วยปิดความชั่ว
ช่วยปิดความชั่วของตัวไว้ไม่ให้ใครรู้ มันต่างกันอย่างนี้
คนมีกิเลสตัณหาอยู่ มันก็เป็นอย่างนั้น”
*****************************
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น