บทความ
พระกราบเรียนว่า "๙๘ครับผม"
องคท่านจึงพูดต่อไปว่า "นั่นแล้ว เกือบร้อยแล้ว ๙๘ อยู่อีกบ่ท่อได๋มันกะไปท่อนั่นแล้ว
ไปบ่ไปเฮากะบ่ว่าดอก เฮาบ่นซื่อๆ เด๊ เป็นโอกาสสิเว่ากะเว่า
ธรรมดาบ่เคยเว่าดอกแนวหมู่นี่เรื่องจะไปจะอยู่ เฮาบ่มีอาลัย
เฮาหมดห่วงหมดใยคูแนว ตัดขาดหมดเลย
บ่มีอันได๋เหลือในใจ ถึงจุดที่ว่า จิตว่าง ว่างทุกอย่าง
มีแต่ธรรม ธรรมว่างไปแบบหนึ่งเด๊
๙๘ ย่างเข้ามาแล้ว มันก็ใกล้แล้วเด๊ ใกล้สิไปแล้ว
ไปกะไป เฮาบ่ย่านบ่หาญเด๊ ซื่อๆอยู่
ได้ธรรมมาเต็มหัวใจ บำเพ็ญธรรมจนเต็มหัวใจแล้ว หายห่วง ยังอยู่แต่กับร่างกายกับสุข
บ่ไปก็อยู่อย่างนี้แหละ ความห่วงความใยอันใด๋บ่มี หมดเลย
เดินอย่างสะดวกสบายละ สูงสุดไปเลยโลด เว่ามันคักๆจั่งซี้แหละ เฮาบ่เคยเว่าดอกคำเว่าหมู่นี่ สุ่มสี่สุ่มห้า
มันสิเว้าได้
ว่าเว่าโอ้เว่าอวดไปจั่งซั่น บ่เป็นประโยชน์กับพวกเปรตพว
เว่าซื่อๆ หมดแล้วเด๊ หมดทุกอย่างแล้ว กิเลสกับจิต...หมด ภพชาติก้หมดในชาตินี้เท่านั้น บ่มีสิต่อไปอีกแล้ว
เว่าให้ฟังคักๆแหละ เฮาปฏิบัตมานานขนาดได๋ เฮาเอาจริงเอาจังทุกอย่างเด๊ เอาจริงเอาจังมันกะเห็นจริง
จังเด๊
บ่มีบ่อนสงสัยแล้ว มันบ่เป็นท่า..ดีดเลยโลด บ่ต้องเสาะแสวงป่าช้าบ่อนได๋อีกแล้ว
มันหาบ่พ้อแล้ว ป่าช้าบ่อนเกิดบ่อนตาย ต่อไปนี้บ่หาแล้ว มันพอดีแล้วเด๊ มันเต็มกำลังความสามารถแล้ว
เอาจริงเอาจังตั้ว เคยทำเคยละ
กิเลส จริงจังมากที่เดียว
เว่าถึงกิเลสขาดสะบั้น เห็นประจักษ์ในใจแล้ว
อยู่กะอยู่แบบหายห่วง แบบหมดงาน สิมีงานได๋ทำอีกต่อไปกะบ่มี
อยู่อย่างนั้น จั่งว่านิพพานเที่ยงนั่นแล้
หลวงตาพระมหาบัว ญาณสัมปันโน ๑๖ ธันวาคม ๒๕๕๓
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น