บทความ
จากอัลบั้ม
"เข้าสู่ผาซ่อนแก้ว" โดย Pja- Dongbungขอบพระคุณกัลญาณมิตรผู้ร่วมเดินทางทุกคนนะครับ ทำให้มีกำลังใจขึ้นมาก...ว่าอย่างน้อยเราไม่ได้เดินเพียงลำพัง... สู้ ๆ ครับทุกคน
... แต่ถึงจะมีหรือไม่มีใครเดินเราก็ต้องเดินอยู่แล้ว...
... เพราะถ้ากิเลสเราเยอะขนาดนี้ เราก็คงกลับไปใช้ชีวิตอย่างเก่าไม่ได้แน่ ๆ ... รู้สึกว่าตัวเองเลวจริง ๆ ...
...เมื่อก่อนตอนแรก ๆ กลัวตัวเองจะทิ้งธรรมะเหมือนกัน... ก็เลยเพ่งไว้ก่อน(คิดเอาเอง) บางครั้งมันก็ทำของมันเอง เพราะมันอยากดีมาก... รับไม่ได้ที่เห็นตัวเองเลว...
...แต่หลัง ๆ พอได้ประโยชน์จากการปฏิบัติและเห็นกิเลสของตัวเองมากขึ้นก็เลยรู้ว่ามันไม่ทิ้งแน่ ๆ
... แต่มันจะมีบางช่วงที่มันถอยไปเสพในสิ่งเดิม ๆที่คุ้นเคยทำมา...
...รู้สึกเหมือนคนป่วยที่โดนลากไปทำอะไรที่เราไม่มีกำลังขัดขืนและไม่อยากทำ... แต่ก็ทำ... และก็เศร้าหมอง... ตามมา
...สักพักมันก็เห็นความไร้สาระมันก็กลับมาเอง...
...แต่ก็ไม่ประมาทหรอก...เพระไม่มีอะไรแน่นอน...จริง ๆ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น